Hawaï Vulcanoes Natl Park

Vandaag ging dat park voor het eerst sinds 3 mei 2018 weer open. En gelukkig was dat net op tijd voor het vertrek van ons maandag  naar Seattle. In aller vroegte zijn we er naar toe vertrokken want er werd een grote drukte voorspeld.  En voor Hawaï begrippen was dat waarschijnlijk ook, want er was geen parkeerplaatsje meer over en de autos’s moesten langs de kant van de weg geparkeerd worden. Ik vond het eigenlijk wel meevallen met dr drukte, op de parkeerplaatsen na was er voor iedereen ruimte genoeg.  Omdat ze weer openden was de entree gratis. Wat toch altijd mooi meegenomen is. Overal waren veel parkwachters die precies vertelden wat er allemaal gebeurd was en ook precies vertelden hoe het allemaal in elkaar zat. De krater die we zagen was indrukwekkend. Helaas was geen lava meer te zien en het lava meer was ook weg. Dat komt ook de eerste 300 jaar niet meer vertelden ze. , want dat moet weer opgebouwd worden. Een groot gedeelte van de krater wand is ingestort en dat was goed te zien. We hebben een wandeling van ongeveer 2 uur gemaakt rond de vulkaan. En dus alles goed kunnen zien. Vroeger, dus voor 11 mei j.l kon je helemaal langs de krater rond wandelen en was er ook nog een museum, het Jagger huis, waar je in het lava meer kon kijken. Dat is er allemaal niet meer. Aan de overkant van de kratenzie dat de weg en ook het wandelpad weg zijn. Het Jagger huis staat op het randje van de calderra en staat eigenlijk op instorten.  De gehele krater is op 11 mei na een aardbeving van 6.9 120 mtr ingestort. En is nu een groot gapend gat geworden. Met overal nog rook pluimen.  Na de wandeling hebben we de krater route gereden.  In totaal waren dat er een stuk of 7 die nog goed te zien waren. Die kraters behoren allemaal tot de zelfde vulkaan. Alleen komt er elke keer bij een uitbarsting een nieuwe krater bij, want lava neemt de gemakkelijkste weg en zal altijd het zwakste punt pakken. Dat heeft zij ( want deze vulkaan is vrouwelijk, de godin Pelé) nu ook gedaan, normaal gesproken hebben de kraters allemaal namen, alleen de krater van nu heet nr 8,  en die was vlakbij Leilaini estates. Daar zijn ook 700 huizen ten prooi aan de lava gegaan en 2000 mensen dakloos.  Die nr 8 is werkelijk een heel stuk van de vulkaan zelf af. Zo’n 20 mijl misschien wel. De route die we reden was in totaal 38 mijl en om dichtbij punt 8 te zijn moest je ook nog een stukje lopen. Dat hebben we niet gedaan, wat er was niets meer te zien alleen een lava vlakte.  De weg zelf was erg indrukwekkend we daalden af naar zee niveau volledig met de lavastroom mee. Zodat je precies alles goed kon bekijken. Vanaf boven op de berg zag je de oude stromen ook lopen. Er stond bij verteld wanneer dat was en ook bij de kraters stond dat. Het vermoeden is nu dat er over 2 jaar weer een eruptie komt , ze weten alleen niet van welke vulkaan. De kans is alleen klein dat het van deze vulkaan is.  Na het bezoek aan het park zijn we nog even gaan zwemmen en snorkelen  waar we gisteren ook geweest zijn in de hoop nog zeeschildpadden te zien, maar helaas. Het was bewolkt weer en dan komen de schildpadden niet. Dat is bekent. Jammer en dat omdat we de rest van de dag juist erg mooi weer hebben gehad. Volle zon enzo. Heb juist een behoorlijk kleurtje gekregen vandaag.  Wel weer heel veel visjes gezien, alleen ging de lol er van af toen ik een zeeslang tegen kwam. Wel een hele mooie geel met bruin gestreept. Maar dat is voor mij het teken om uit het water te racen. Rene wkwam er ff later uit, maar kon door de golfslag niet blijven staan en stootte zijn knie tegen een rots en had bloei. In de tussentijd was het zo bewolkt dat was beginnen te regenen en dan is er ook niet zoveel eer aan. Jammer. Eenmaal onderweg knapte het weer weer op en is het nu helder, volle maan en horen we de krekels en de kikkers weer. Raar dat het steeds in het zuiden van Hawaï bewolkt en slechter er. Morgen de vlucht inchecken en dan nog naar Hilo voor de regenboog watervallen en dan hebben we alles gezien wat je volgens de boekjes moest zien