Andere kant van de wereld.

Raar gevoel als jullie naar bed gaan, dat wij wakker worden. Gisteren de hele dag gereisd, zijn om 10.00 uur uit Seattle vertrokken en kwamen om 13.00 uur aan in Maui, waar het prachtig weer was, een hele mooie  zee en zo’n slurf ding van het vliegveld wat het niet meer deed. We hebben dus enige tijd vol ongeduld moeten wachten om naar buiten te kunnen.  De vlucht naar Big Island was 1,5 uur later, tijd genoeg om nog wat te eten. Nou niet dus. De dames bij de Burgerking. Ja jullie lezen het goed Burgerking. Er was niets anders dat snel zou gaan. Want in de tussentijd hadden we nog maar 1 uur. En moesten over een half uur boarden. Nou die dames hadden een langzaam aan actie ofzo, want we gingen het dus niet redden in een half uur.  De burger snel naar binnen gewerkt en de rest in de vuilnisbak gegooid. Zonde maar helaas. De vlucht naar Big Island een half uurtje, kwamen daar aan met het mooiste weer van de wereld. Tassen gepakt en naar de auto verhuur. Ook daar was er een stel wat zo ontzettend liep te trutten. Over de auto, verzekeringen, weet ik wat allemaal nog meer. Maar effin toen we eenmaal aan de beurt waren, hadden we snel onze auto een Jeep Wrangler. We hadden een Ford Mustang geboekt, dus dat ging goed. Moesten wel wat bij betalen.😏.  Eenmaal bij de auto gekomen, begon het al wat te bewolken en stippelen. Snel weg gegaan want we hadden nog een rit van 2 uur te gaan. Het eerste stuk van het eiland wat we gezien hebben was niet mooi. Veel lava begroeid met bomen en planten. Palmen en enorme bossages van herfstasters in de kleuren oranje en paars. Heel erg mooi. Trouwens allemaal planten hebben ze niet waar we thuis een vermogen voor betalen. En dat groeit hier in het wild. Onze reis ging via het midden van de het eiland, het Sadle noemden ze het, omdat er aan alle twee de kanten een vulkaan was. Onderweg reden we eerst door de wolken en later begon het te regenen. Hoe meer we naar Hilo (de hoofdstad) gingen, hoe harder het begon te regenen. Ik heb ook begrepen dat de kant waar wij nu zitten het natst is. Terwijl mij verteld was anders om. Stom en helaas. In Hilo aan gekomen in de stromende regen een supermarkt opgezocht om wat boodschappen te doen. In de tussentijd was het van regenen naar stortbuien gegaan. Waar we ook geen rekening mee hielden is dat het iets sneller donker word en het dus om 18.00 uur donker is.  Onze route miep wees ons subliem de weg, maar hield geen rekening met weg opbrekingen door lava, we konden dus een omweg maken van een half uur in het sikje donker. Gelukkig dankzij de dames die bij de weg opbreking stonden te posten wisten ze ons precies uit te leggen hoe te rijden. Komen we eindelijk aan bij het huis is er helemaal niemand. Geen probleem zou je zeggen, bel je even , geen dekking hier.  En maar regenen. Bij de buren aangebeld. Hele vriendelijke man die riep dat we 2mijl terug moesten rijden. Dan zou de telefoon het weer doen. Waarschijnlijk was hij het Guesthouse een beetje zat. Een stukje verder terug gereden en bij een andere buurvrouw geprobeerd, die wilde ons graag helpen. En binnen notie was de eigenaar opgebeld en kwam hij meteen naar het huisje. We werden binnen gelaten en alles werd heel snel even uitgelegd, met gevolg dat we de gehele nacht met de lichten aan hebben moeten slapen, want we wisten niet waar hoe schakelaar zat. Vanmorgen vroeg ineens gevonden. We hebben een onderverdeling met een keukentje en zitje en dan moeten we buiten om naar boven waar we de slaapkamer hebben en een veranda met uitzicht op zee. Ben benieuwd hoe René het vind, want gisteravond vond het helemaal niets.