Timberline lodge

Vandaag naar Mt. Hood gereden. De hoogste berg in de staat Oregon en het was vandaag extreem helder, dus we konden vanaf ons vertrek punt al Mt Adams in de staat Washington zien. Ook Mt St Helens was volgens ons te zien, maar dat weten we niet zeker. Onderweg kwamen we een stel Duitsers tegen, welke we op meerdere plaatsen vandaag gezien hebben. Zij gingen na Mt Hood richting Blend en Californië om de 101 terug omhoog te rijden. We hebben ze wat tips gegeven. Waar te stoppen en te kijken.  Was wel jammer dat ze niet van noord naar zuid gingen, want dan is hij mooier. Zij hebben ons ook weer tips gegeven voor Mt st Helens en Mt Ranier. Daar waren zij al geweest en ook tips voor Big Island gekregen. Weet alleen niet of we daar wat aan hebben. Aangezien er veel is afgesloten. De rit naar Mt Hood was erg mooi. Het eerste stuk door de Columbia river kloof viel me tegen. Misschien dat dit nog beter word. Maar je kunt het niet echt een kloof noemen. Die Columbia river is hartstikke breed. Er varen vrachtschepen op. Om te vergelijken breder dan de Waal in de lente. Viel me erg tegen. Morgen moeten we weer die kant op, dus misschien word het beter.   Nu zitten we in de Timberline Lodge, helemaal aan het einde van de wereld. Tenminste aan het einde van de weg en we hebben nog nooit in een hotel gezeten met zo’n mooi uitzicht. Ook het hotel is mooi een beetje spooky . Komt misschien ook dat de film the Shining met Jack Nickelson hier vandaan komt. Het is wel groot en heel toeristisch. Iedereen moet het blijkbaar zien. Wij slapen er een nacht. Op de 3e verdieping en uitzicht op de bossen en andere bergen. Deze keer niet slecht. Meestal met Booking.com krijg je niet zo goed liggende kamers, tenzij je er voor betaald natuurlijk en dat doen we niet 😁. Gisteravond trouwens hebben we gegeten in een oude Saloon. Dat was een restaurant geworden. Erg leuk. Grote bar enzo , zoals je denkt dat een saloon moet zijn. René had uiensoep gegeten en ik  calamari fritti in dijonaise saus. 2 voorgerechten ,want hoofd gerechten kunnen we niet, dat is te veel voor ons. Op de terug weg een ijsje gehaald bij een hamburgertent. Nee geen Macdonalds of burgerking, maar wel zo eentje met een counter e.d , echt Amerikaans. Op de terugweg naar ons motel “Oregon Moter Motel” laat René door de uien en enorme scheet, denkende dat er niemand was. Horen we ineens een man zeggen, dat hij kikkers hoorde blaffen.  Stond René er ff mooi op. Gelukkig kon iedereen er om lachen.  Blijkbaar had hij wat last van de uien. Vandaag maar geen uiensoep meer.