Op weg naar Port Alfred

Gisteren zijn we vertrokken naar Scottburgh en niet naar Port Alfed zoals ik eerst vermeldde. De reis was erg vlot verlopen en over de 300km hebben we maar 3 uur gedaan. Het meeste was op de snelweg , dwars door Durban heen, allemachtig wat is dat een grote plaats. Het ligt trouwens wel mooi aan de kust. Scottburgh ligt er zo' n 75 km onder, een klein plaatsje met een heel mooi strand. Onze woning lag in een mooie buurt, maar een bel om aan te bellen hadden ze niet. Eerst een rondje om het perceel gereden, want misschien konden we via een andere manier de aandacht van bewoners trekken.  Maar helaas niet gelukt. Dus maar voor de poort gaan staan en toeteren.  Het bleek dus dat ik een mailtje had moeten ontvangen met een inlogcodes om de poort te openen en van een soort kluisje waarin de sleutels van huis zaten. Helaas dus niet gehad. Het huis zelf was prima knorde, allen kon je merken dat een tijdje niet verhuurd was.. Ook bleek er in het gestaan te hebben dat er geen handdoeken geleverd werden. Niemand had iets bij zich behalve Vincent. De beheerster heeft ons toen maar handdoeken gegeven. Gauw omgekleed en toen naar het strand. In de tussentijd waren er een aantal van ons die honger hadden gekregen en Rene had van iemand een adresje gekregen waar goede vis geleverd werd.  Iets van Mozambique fish . Dit bleek eigenlijk mosa fish te zijn. Maar het was in elk geval snel gevonden. Mathilde en Vincent namen sushi en Vincent nog een hamburger. Wij namen een visschotel. Erg erg erg lekker. Vincent had blijkbaar erge honger of de hamburger was erg lekker, want binnen enkele seconden was deze verorberd. De sushi ging er toen ook nog goed in.  We hadden uitzicht op zee in het restaurant en dat was gaaf, want in de verte zagen we de walvissen hun lucht uit spuiten. Na de maaltijd naar het strand gegaan. Het water bleek kouder te zijn dan verwacht en ook het zonnetje was verdwenen, niet omdat het zo laat was, maar omdat het bewolkt was. Later op de avond is het zelf gaan regenen. Raimo is de enige van ons geweest die tot zijn dijbenen het water in gegaan is. Ik heb het gelaten bij pootje baden. Mikael en Mathilde hebben wat rond gelopen en het water niet aangeraakt  en Vincent vond een surfshop en is daar gaan winkelen. Ja, Marian hij komt met een geheel nieuwe garderobe thuis.  Rene is bij een aantal vissers gaan kijken op de rotskust. In een poeltje daar waren allemaal sumantraantjes oftewel tropische Baarsjes.  Voor een vermogen vertelde Rene en later ook Raimo.

tegen 5 uur nog even geshopped in het kleine stadje , want de heren hadden bedacht omdat we geen internet hadden om een prepaid data kaart aan te schaffen, zodat we altijd internet hadden. Helaas had niemand er rekening mee gehouden dat de winkels hier om 17.00 uur dicht zijn. Zelf nog een paar leuke shirtjes gekocht, welke van het merk sale waren. Mijn favorite merk.  Aangezien we laat gelunched hadden, had eigenlijk niemand meer zin om te gaan eten, dus werd er besloten om naar het huis te gaan en dan wat pizza's te halen. Deze taak namen Vincent , Mikael en Mathilde op zich, 3 heerlijke pizza's voor nog geen 14,00

lekker met zijn allen nog even buiten gezeten in de regen en toen naar bed.

vanmorgen hebben Mikael en Vincent voor het ontbijt gezorgd  en voor Rene en mij een lekkere cappucinno bij Wimpy's vandaan. We zijn vroeg weg gereden want we hadden een lange reis voor de boeg. 350 km over  B wegen. Waarbij later ook nog bleek een weg omlegging die helemaal over een dirt road ging. Onze auto's waren al niet ze schoon maar nu zijn ze gewoon zwart. We geven dan ook momenteel even geen goed voorbeeld voor de zaak.  De weg ging dwars door een berglandschap heen. Met heel veel weg opbrekingen maar we zijn er gekomen en hebben er ook ipv de 4,5 uur zoals het navigatie systeem aangaf 5,5 uur overgedaan. Mthatha is een grote plaats met guest houses, waarvan wij er in een zitten. Mthatha is een grote chaos. Met een alleen maar zwarte bevolking, dus we vallen nogal op als blanken. Dit heeft ook voordelen want we steken overal boven uit. Ons guest house had alleen ons verzoek met de gescheiden bedden niet ontvangen, dus we hadden allemaal 2persoons bedden. Iets waar raimo en Vincent niet blij mee waren. En verder was het volledig uitverkocht dus geen plaats meer.  Na heel veel moeite hebben we het voorelkaar gekregen dat raimo nu bij ons op de kamer slaapt en Vincent zijn eigen kamer heeft.  Van buiten ziet dit questhouse er niet uit, maar van binnen is het erg mooi en het ligt in een buurt, waar je zeker niet savonds op straat durft te gaan.

vanmiddag zijn we nog even in een Shopping mall geweest voor de data kaarten en het is gelukt, vandaar dat ik ook een verhaal kan schrijven. Want hoewel dit guest house internet heeft is de data limiet op en valt er dus hier niet te internetten.

morgen op naar Port Alfred